Ήταν αρχές του 1956 όταν ο τότε πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Καραμανλής, θέλησε να επεκτείνει τον επιχειρηματικό τομέα των ναυπηγείων και να ιδρύσει έναν εθνικό φορέα αερομεταφορέων. Κάλεσε λοιπόν τα δύο μεγάλα εφοπλιστικά ονόματα, τον Σταύρο Νιάρχο και τον Αριστοτέλη Ωνάση και ζήτησε τη βοήθειά τους. Ο Νιάρχος, διαθέτοντας ήδη έναν σημαντικό στόλο, επέλεξε να κινηθεί σε ασφαλή νερά και να παραμείνει στον χώρο της ποντοπόρας ναυτιλίας.
Έτσι ο Ωνάσης έγινε ο δεύτερος άνθρωπος στον κόσμο, μετά τον Χάουαρντ Χιουζ της TWA -λέγεται πως μετά από μια συνάντησή τους ο Έλληνας Κροίσος αποφάσισε να…πετάξει- που είχε δική του αεροπορική εταιρεία.
Η σύμβαση εκμετάλλευσης των ελληνικών αεροπορικών συγκοινωνιών με το ελληνικό δημόσιο υπογράφηκε στις 30 Ιουλίου 1956 και κυρώθηκε με το νομοθετικό διάταγμα 35/6 στις 6 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου. Η Ολυμπιακή Αεροπορία είχε μόλις γεννηθεί.
Η πρώτη πτήση στη γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη
Ήταν ξημέρωμα της 6ης Απριλίου 1957. Αεροδρόμιο Ελληνικού. Επιβάτες πάνε κι έρχονται, οι τεχνικοί αεροσκαφών στις θέσεις τους, τα πληρώματα στους χώρους αναμονής. Η ώρα πλησίαζε 6:30, η προκαθορισμένη ώρα για την πρώτη πρωινή πτήση Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Ο κυβερνήτης, Παύλος Ιωαννίδης, φορώντας την καλοσιδερωμένη στολή του έφτασε στο αεροδρόμιο. Στον διάδρομο απογείωσης είδε ένα αεροσκάφος διαφορετικό από όσα είχε πιλοτάρει μέχρι τότε. Το DC-3 ήταν βαμμένο στα χρώματα της ελληνικής σημαίας και πάνω του έφερε τους έξι πολύχρωμους κύκλους. Η Ολυμπιακή Αεροπορία είχε μόλις ξεκινήσει τις πτήσεις της.
«Όλοι ξέραμε ότι σύντομα θα ερχόταν αυτή η στιγμή, αλλά δεν ξέραμε ακριβώς πότε. Ένα ήταν βέβαιο, ότι άνοιγε μία νέα σελίδα για τις αεροπορικές συγκοινωνίες της Ελλάδος, λαμβάνοντας μάλιστα υπ’ όψιν την προσωπικότητα, το επιχειρηματικό δαιμόνιο, τη διορατικότητα και την οικονομική δυνατότητα του Αριστοτέλη Ωνάση», περιέγραψε ο ίδιος χρόνια αργότερα.
Στον αεροδιάδρομο του Ελληνικού η Ντακότα έθετε σε κίνηση τους κινητήρες της. Οι 28 επιβάτες για Θεσσαλονίκη είχαν ήδη επιβιβαστεί, όταν ο τότε γενικός διευθυντής του αεροδρομίου ανέβηκε στο αεροπλάνο και ανακοίνωσε την έναρξη λειτουργίας της νέας εταιρείας. Έτσι χωρίς επισημότητες, χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις και πολυδάπανες εκδηλώσεις, αλλά σεμνά, σαν να επρόκειτο για κάτι φυσιολογικό και αναμενόμενο, εκτελέστηκε η πρώτη ιστορική πτήση εσωτερικού, το παρθενικό ταξίδι της Ολυμπιακής Αεροπορίας, από την Αθήνα για τη Θεσσαλονίκη. Με πιλότο τον Παύλο Ιωαννίδη και μοναδική αεροσυνοδό την Ντενίζ Καράγιωργα, τα πενήντα λεπτά της πτήσης κύλησαν χωρίς κανένα απρόοπτο. Ήταν άνοιξη, μια ηλιόλουστη μέρα του Απρίλη…
Για την ιστορία, πρέπει να αναφερθεί ότι ο Παύλος Ιωαννίδης, που ήταν ο πρώτος πιλότος της πρώτης πτήσης της νεοσύστατης Ολυμπιακής, παρέμεινε δίπλα στην οικογένεια Ωνάση για όλα τα υπόλοιπα χρόνια. Υπήρξε πρόεδρος όλων των εταιρειών της Χριστίνας Ωνάσης, ένας από τους εκτελεστές της διαθήκης της, καθώς και μέλος της επιτροπής διαχείρισης της περιουσίας της ανήλικης κόρης της, Αθηνάς, μέχρι το 1999. Ήταν επίσης διευθυντής των εταιρειών που διαχειριζόταν τα πλοία και έλεγχε το Ίδρυμα Ωνάση, αλλά και Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος και Επίτιμος Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. μέχρι τον θάνατό του, στις 30 Απριλίου 2021, σε ηλικία 97 χρόνων.
Οι πιο μορφωμένες αεροσυνοδοί, τα επίχρυσα μαχαιροπίρουνα και το χαβιάρι στην Α΄ θέση
Η Ολυμπιακή Αεροπορία του Αριστοτέλη Ωνάση, «η κοπελιά μου», όπως την αποκαλούσε, έγινε talk of the town και πολύ σύντομα ξεπέρασε τα σύνορα της Ελλάδας. Το προσωπικό ήταν υψηλής εξειδίκευσης, πάντα χαμογελαστό, ευγενικό, πρόθυμο να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των επιβατών. Οι αεροσυνοδοί της Ολυμπιακής είχαν τη φήμη των πιο μορφωμένων και των πιο ευπαρουσίαστων, μάλιστα τα πρώτα χρόνια τις στολές τους σχεδίασαν η Κοκό Σανέλ και ο Πιερ Καρντέν, ενώ η εταιρεία τούς παρείχε επίδομα κομμωτηρίου και μανικιούρ-πεντικιούρ, καθώς και διανυκτερεύσεις στα καλύτερα ξενοδοχεία της κάθε πόλης.
Η φιλοσοφία του Ωνάση ήταν πως ο πελάτης έπρεπε να νιώθει βασιλιάς, έτσι στην πρώτη θέση υπήρχαν κρυστάλλινα ποτήρια, πορσελάνινα πιάτα, κεριά πάνω στα τραπεζάκια και το μενού είχε χαβιάρι και σαμπάνια…. το σχέδιό του πάντως να προστεθεί και πιάνο στα μεγάλα αεροσκάφη που εκτελούσαν υπερατλαντικές πτήσεις, δεν υλοποιήθηκε. Ο Έλληνας μεγιστάνας δεν φειδόταν χρημάτων κι είναι χαρακτηριστικό πως όταν κάποτε η Διοίκηση της Ολυμπιακής τού παραπονέθηκε πως κάποιοι επιβάτες είχαν κλέψει επίχρυσα μαχαιροπίρουνα, η απάντησή του ήταν αποστομωτική: «ας προτιμούν την εταιρεία μου ακόμη και αν με κλέβουν»
Πηγη: https://www.voria.gr/
